~Γιώργος Σαράτσης~

Ο Γιώργος Σαράτσης κατάγεται από την Ελασσόνα. Ασκεί και ασκείται ως γυμναστής. Αγαπά την επικούρεια θεώρηση, το καλό ραδιόφωνο και τους συνηθισμένους ανθρώπους. Είναι συνεργάτης του περιοδικού και των εκδόσεων «Θράκα», διαχειριστής του ηλεκτρονικού φύλλου επιλεγμένης λογοτεχνίας «Φτερά Χήνας» (fteraxinasmag.wordpress.com) και του προσωπικού ιστολογίου «Αποτύπωμα» (apotypoma.blogspot.com). Συμμετέχει στα ελευθεριακά φύλλα «Ποιητές Χωρίς Ποιήματα» και «Αποσύνδεση». Προ ετών επιχείρησε την πρώτη εκδοτική του προσπάθεια στις αθηναϊκές εκδόσεις «Φαρφουλάς».

[άτιτλο]

ν’ αντέχεις πανικούς

ιδέες καλομαθημένες

πληγές αμόλυντες

τον ήσυχο της απέναντι πόρτας

τον μέσο όρο

ν’ αντέχεις

μ’ οργή

και συγκατάβαση

[Σαν κατανόηση]

Ό,τι μας αποδοκιμάζει

μόνο αυτό υπάρχει –

το χρώμα της Σελήνης

τα λόγια των ποιητών

η μοναξιά στο κάθε μας βήμα

Αυτός ο Αύγουστος ηρεμία

μες στην ταραχή

ανατριχίλα σαν κατανόηση

για ‘κείνο που πάντα ήμασταν

Ο Λέοναρντ Κοέν

ο θερμός αέρας του ανεμιστήρα

ο ήχος των αυτοκινήτων στην παλαιά εθνική

Η φιλοσοφία του μεσημεριού

σ’ ένα πιάτο φρέσκα φασολάκια

με λίγο ψωμί βουτηγμένο στο λάδι

Κάθε νύχτα ένας τόπος απόλαυσης

και μαρτυρίου

Κάθε νύχτα πιο κοντά στο μυστήριο

πιο κοντά στο αόριστο

Μακρύτερα απ’ όλους

[Παραμεθόριος]

έτσι μοιάζουν τα πρόσωπα που έχουν πολλή ψυχή

βουρκωμένα

Γιώργος Χειμωνάς

ο Ρενουάρ στη Θράκη

λίγα χιλιόμετρα απ’ τα ελληνοβουλγαρικά

άντρας μεσαίου αναστήματος με σκουρόχρωμα μάτια

και αραιά μαλλιά

παραδομένος πριν παραδοθεί

στον ύπνο

ασυνάρτητες αβροφροσύνες

δρόμοι ύστερης εφηβείας

και βάρος –

όλο το βάρος της ύπαρξης

στην πλάτη του

χειμώνας στην παραμεθόριο

σχεδόν δεκαετία –

σ’ αυτόν τον τόπο κρατάς

ό,τι δεν σου χρειάζεται

λαϊκές ορχήστρες λαϊκές κουζίνες

λαϊκές κουβέντες

μια κουβέντα μόνο να πεις

μόνο

ότι υπήρξες

[Παλμοί διαμαρτυρίας]

[Έστω.

Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου]

Αδιόρατες φωλιές

σε σάρκα και τρίχωμα

δάχτυλα δαγκάνες

κάτοπτρα μάτια

μαστροπείες χωρίς διεξόδους

Ο άντρας γίνεται όνειρο

θυσιάζεται

φορώντας κόκκινη κορδέλα

στον καρπό

και στην καρδιά παλμοί

διαμαρτυρίας

Να γέρνεις από φόβο

και ο καιρός

να φεύγει αέρας

μακριά σου

[Ακροβασίες]

στον Γιάννη

κάτω απ’ τα βήματα

μικρές ακροβασίες

κάποιος θόρυβος

μπορεί κι έντονο φως

άγνωστοι που έγιναν φίλοι

με γλώσσα κρυμμένη

πίσω από δόντια

ό,τι κάποτε υπήρξαμε

πήρε σάρκα απ’ τη σάρκα μας

και μας εγκατέλειψε

[Χωρίς αντιξοότητες]

κάποιο απόγευμα

δεν θα ‘χει τίποτα να δεις η tv

θα πέφτει αργά το φως

δεν θα σε νοιάζει

κάποιο απόγευμα

θα ξαπλώσεις στο πάτωμα

με δυο λευκές γάτες

θα νιαουρίζεις

θα ανασηκώνεις τη ράχη

δεν θα λυπάσαι

για όσα ποτέ δεν έμαθες

θα παίζει Billie Holiday

I´ll be seeing you

απ’ τα ηχεία

και μέσα βαθειά

μια ηρεμία άοσμη

σαν έρωτας

χωρίς αντιξοότητες

[Χούφτα άνθρωπος]

ο καναπές μικρός

ίσα που χωρούσα

με πόδια λυγισμένα

η κουβέρτα να σκεπάζει

όπως όπως

το σώμα

και τα όνειρα φευγάτα

γιατί πέρασε

ο καιρός

των προσδοκιών –

το πρωί

θα με βρει μια χούφτα

άνθρωπο

ν’ αναγεννιέμαι

μόνος

πάνω στο άτσαλο

στρώμα

[Οδός Αιόλου]

προς την ολοκλήρωση

φορώντας άμφια

και σκουριασμένα πατούμενα

νηστικός δαίμονας

διάτρητος από βότκα

και σκάγια διασποράς

ψάχνω νερό

βρύση που στάζει

νυχτοκάματο αξίας

ενός λάιτ γιαουρτιού

κοιλιά που γουργουρίζει

κάθε νύχτα

βαδίζω

τί να πω;

[Ολιγόστιχα]

πληγωμένο χαρτί στην πίσω τσέπη –

απ’ όσα έγραψες τηρήθηκε μόνο η σιωπή

κι αυτήν με δόσεις

***

η φυλακή μετριέται με τους πήχεις

και ’συ μελαγχολείς για το σκασιαρχείο που δεν έκανες

***

η αλήθεια είναι το σώμα

που ποτέ δεν θ’ αποκτήσουμε

***

κακομεταχείριση

διαταραχής

σαν απεργία πείνας

***

κατηγορηματικά κενός

απαρχαιωμένος

μ’ ένα φιλί

για όλους τους σκλαβωμένους

***

σώμα αντίχριστο

κακόβουλο βλέμμα –

ποια προσευχή να πεις να ηρεμήσεις;

***

ω, ατέλειωτες βόλτες χωρίς τρόμο

καρδιακή προσβολή

μετά από χρόνια αναπόφευκτης έντασης