~Κωνσταντίνος Γαλάνης~

 Ο Κωνσταντίνος Γαλάνης γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε.) Αθηνών κι εργάζεται ως δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο. Είναι κάτοχος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Λογοτεχνία» του Ε.Κ.Π.Α.

Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Καρτ Ποστάλ» (εκδόσεις ΕΚΑΤΗ, 2015) και το βιβλίο «Η μάχη με τις σκιές» (εκδόσεις ΕΚΑΤΗ, 2019). Το ποίημά του Mare Materna έχει συμπεριληφθεί στην ποιητική ανθολογία «After the journey» (Castello di Duino XI Edition) μεταφρασμένο στην αγγλική και ιταλική γλώσσα. Έργο του έχει λάβει διάκριση από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) και ποιήματά του/ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά ιστολόγια.

Σκιές ηχούν.

Του δειλινού την ώρα,

ο ήλιος σώπασε.

Τα παραμύθια χάθηκαν στ’ άστρων τις σιωπές. Μόλις σβήσουν κι αυτές, οι μέρες θα στοιχειώσουν τα όνειρά μας κι ο ήλιος άρρωστος θα ψάξει για σκιές που συντροφιά κρατούν στον πυρετό μας. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο χτύπος απ’ την καρδιά της κόρης μου. Απουσίαζα. Το δάκρυ μου μεγάλωνε ακόμα περισσότερο. Ζωγραφιές της δεν πρόλαβα να δω, μονάχα μαρκαδόρους μαύρους να στήνουν μια σκιά στην απέναντι του κελιού μου μάντρα. Ας είναι. Μια καλοκαιρινή βραδιά που η διάρκεια της μέρας αργεί να σβήσει, θα βγω από εδώ μέσα μ’ ένα κουτί παπουτσιών παρέα. Τα πρώτα βήματα θα ορίζουν οι σκιές. Μόλις αποκτήσουν το χρώμα της νύχτας στο κορμί τους, με κόκκινη μπογιά θα προσθέσω κι έναν φάρο στην καρδιά τους. Δυστυχώς δεν θα αντανακλά φως μα κόκκινο σκοτάδι, παρόμοιο με πάτο ξεφτισμένο απ’ το περκάλι του δειλινού. Μα αυτό που προέχει θαρρώ, είναι η κατασκευή μιας μπουκάλας οξυγόνου. Θα τη φορέσω στο κοριτσάκι μου για ν’ αναπνέει λεύγες πολλές κάτω απ’ τον πυθμένα της απουσίας μου.

Ράβω σκιές για να ντυθούν

χρόνια γυμνά

που δεν σε φέρνουν.

~Πηνελόπη Ζαρδούκα~

Η Πηνελόπη Ζαρδούκα γεννήθηκε στον Πυργετό Λάρισας στις 3 Ιουνίου του 1986. Σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Παν/μιο Αθηνών. Παρακολούθησε το διετές ποιητικό εργαστήρι του Τάκη Σινόπουλου στον Περισσό Αττικής. Η ποιητική συλλογή Αιωρείν αποτελεί την πρώτη έντυπη ποιητική συλλογή της και την εκατοστή επετειακή έκδοση των εκδόσεων Θράκα που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2019.

 Έναστρο κουτάλι

το απόγευμα στο φλιτζάνι ανακατεύω τα μάτια τα μάγουλα το μέτωπο τη μύτη το κουτάλι μου αθόρυβα μέσα στην καφετέρια τα βλέμματα σηκώνονται πάνω απ’ την πόλη κοιτούν τον έναστρο ουρανό χωρίς να τραβάω τα βλέμματα στο φλιτζάνι ανακατεύω τα μάτια αθόρυβα η πόλη κουτάλι χωρίς μέτωπο χωρίς μύτη κοιτούν μέσα στον έναστρο ουρανό τα πρόσωπα χωρίς βλέμματα τραβάω τα μάγουλα το κουτάλι μου χωρίς πόλη χωρίς έναστρο χωρίς φλιτζάνι ανακατεύει το απόγευμα στην καφετέρια το έναστρο κουτάλι μου τα μέσα βλέμματα απόγευμα χωρίς μάτια κοιτούν πάνω απ’ την πόλη χωρίς ουρανό σηκώνονται οι μύτες στα μάγουλα στο μέσα φλιτζάνι αθόρυβα ανακατεύω το μέτωπο

 Στο μοντερνείο

Οι λέξεις φορέσανε καπέλα και πέταξαν τη στίξη

χωρίς ρυθμό χωρίς σκοπό

και δίχως μετρική

αναμετριούνται με την απομνημόνευση

πίνουνε τον καφέ τους σαν κάθε μέρα

και ομοιοκαταληκτούν μόνο στον εαυτό τους

χωρίς να βγάζει κανείς νόημα

πολλές φορές

σκοτεινές και ακαταλαβίστικες

με τίτλους ιεροφάντες

οι λέξεις στο μοντερνείο πέταξαν

και αγνοείται η λογική τους τύχη

πόσες συλλαβές χρειάζεται ο ρεαλισμός;

στο μοντερνείο θα τις βρεις

κρυμμένες διεστραμμένες άηχες

μέσα σε εικόνες ατελείς

«Θάνατος στους έμμετρους στίχους!»

φωνάζουν οι λέξεις κάποτε

«Θάνατος» «Θανή» και «Τελευτή»

στον λυρισμό και σε όλους τους –ισμούς

μα βέβαια λέξεις είν’ κι αυτές

και στο μοντερνείο κρεμάλες στήνονται

και κάποιες λέξεις

δεν ζουν

τη λεξαφέτηση

και στο «μετά-»

πέφτουν νεκρές.

 Υπναγωγείο

Παλαμάκια παίξετε

κι ο Μπαμπούλας έρχεται

να μας φέρει κατιτίς

αλυσίδες επί γης

Παλαμάκια παίξετε

κι ο Εφιάλτης έγνεψε

δέκα ώρες στη δουλειά

η αργία στα χαρτιά

Παλαμάκια παίξετε

η Μαρφίν σας χαιρετάει

στον βωμό της ξιπασιάς

η δουλεία της δουλειάς

Παλαμάκια παίξετε

και ο Χρόνος πέρασε

κολασμένοι αδαείς

αναλώσιμοι ευθύς