~Κωνσταντίνος Γαλάνης~

 Ο Κωνσταντίνος Γαλάνης γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε.) Αθηνών κι εργάζεται ως δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο. Είναι κάτοχος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Λογοτεχνία» του Ε.Κ.Π.Α.

Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Καρτ Ποστάλ» (εκδόσεις ΕΚΑΤΗ, 2015) και το βιβλίο «Η μάχη με τις σκιές» (εκδόσεις ΕΚΑΤΗ, 2019). Το ποίημά του Mare Materna έχει συμπεριληφθεί στην ποιητική ανθολογία «After the journey» (Castello di Duino XI Edition) μεταφρασμένο στην αγγλική και ιταλική γλώσσα. Έργο του έχει λάβει διάκριση από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) και ποιήματά του/ κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά ιστολόγια.

Σκιές ηχούν.

Του δειλινού την ώρα,

ο ήλιος σώπασε.

Τα παραμύθια χάθηκαν στ’ άστρων τις σιωπές. Μόλις σβήσουν κι αυτές, οι μέρες θα στοιχειώσουν τα όνειρά μας κι ο ήλιος άρρωστος θα ψάξει για σκιές που συντροφιά κρατούν στον πυρετό μας. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο χτύπος απ’ την καρδιά της κόρης μου. Απουσίαζα. Το δάκρυ μου μεγάλωνε ακόμα περισσότερο. Ζωγραφιές της δεν πρόλαβα να δω, μονάχα μαρκαδόρους μαύρους να στήνουν μια σκιά στην απέναντι του κελιού μου μάντρα. Ας είναι. Μια καλοκαιρινή βραδιά που η διάρκεια της μέρας αργεί να σβήσει, θα βγω από εδώ μέσα μ’ ένα κουτί παπουτσιών παρέα. Τα πρώτα βήματα θα ορίζουν οι σκιές. Μόλις αποκτήσουν το χρώμα της νύχτας στο κορμί τους, με κόκκινη μπογιά θα προσθέσω κι έναν φάρο στην καρδιά τους. Δυστυχώς δεν θα αντανακλά φως μα κόκκινο σκοτάδι, παρόμοιο με πάτο ξεφτισμένο απ’ το περκάλι του δειλινού. Μα αυτό που προέχει θαρρώ, είναι η κατασκευή μιας μπουκάλας οξυγόνου. Θα τη φορέσω στο κοριτσάκι μου για ν’ αναπνέει λεύγες πολλές κάτω απ’ τον πυθμένα της απουσίας μου.

Ράβω σκιές για να ντυθούν

χρόνια γυμνά

που δεν σε φέρνουν.