~Κώστας Κωνσταντινίδης~

Ο Κώστας Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου μεγάλωσε και ζει. Έχει σπουδάσει στο Le Conservatoire à Rayonnement Régional de Versailles και είναι μουσικός. Ποιήματά του έχουν  δημοσιευθεί σε ποιητικούς ιστοτόπους  και διαδικτυακά περιοδικά. Το «Με το μαχαίρι στο κόκαλο» είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.

 

Αφειδώς

Πρόσφερε απλόχερα σε όλους ανεξαιρέτως ακόμα και σ' όσων:

Δε θα άγουν σε ορθό απαύγασμα τα κίνητρα
Μα σε μια λάμψη σύντομη
άμιλλας απευκταίας
Σ' εκείνους που σ' αγάπησαν
υπό προϋποθέσεις
Έχοντας μόνο κατά νου
μειλίχιες προσκτήσεις
Σε όσους υπαινίχτηκαν
τη μεταποίηση σου
Και στην πορεία φάνηκε
να υφέρπει η νομή τους
Σε εκείνον τον πολύξερο
τον άρτια μορφωμένο
-τον της αλήθειας παρασάγγας νοτισμένο-
Της σκωπτικής επίρρωσης
άπαυτα διψασμένο
Δώσε του πόνου και καημού
γνώση και νουθεσία
Διττής και όχι περριτής
μ' ωφέλειας προσδοκία.

Ψυχή τε και σώματι

Κάπου εκεί

Στις σκόνες από κάτω

Στης σκέψης το πατάρι

Σιωπούν και ξεθωριάζουν

Οι ερωτικές μου συναντήσεις

Τότε που σώματι δινόμουν και ψυχή

Αδιαφορώντας για καθαρόαιμο αρσενικό

Τη σύντροφο μου εάν πείσω

Και μες την αθωότητα της νιότης

Στης ευαλώτητας κοινή

Ομολογία αποσκοπούσα

Μα τώρα που μεγάλωσα

Το ηλιοβασίλεμα με σύνεση

Μου λες να μην με συνεπαίρνει

Και αν κρεβάτι μοιραστώ

θα 'ναι αστείο να ζητώ

Την τρυφερή του έρωτα τη θαλπωρή.

              Billy the Kid

Ο Billy the Kid έχει χάσει τη συμμορία του

σε μάχη με τους κυνηγούς επικηρυγμένων

Τραυματισμένος κι εξουθενωμένος

καταφεύγει με τη βοήθεια της τύχης

σε μια κοντινή μικρή πόλη

Ξέρει ότι όλα τελειώσαν

Ξέρει πως είναι ζήτημα ωρών

Όπως κάθε έμπειρος ντεσπεράντο

μπορεί κι αντιλαμβάνεται την ήττα του και τις διαστάσεις της

Πίνει τις τεκίλες του

σηκώνεται αργά

πιάνει μια πόρνη του σαλούν

και χορεύει

Ανοίγει τα χέρια

ρίχνει το κεφάλι πίσω

και χορεύει

Ποιός χορός άραγε αντιστοιχεί

στον ταπεινωμένο;

   Ιδιότητες

Πριν λίγο όπως περνούσα τον ξαναείδα

με την άκρη του ματιού μου

Ένιωσα την κάψα από το πυρωμένο βλέμμα του να με περιβάλλει

Φοβήθηκα πως λίγο ακόμη και δε θα γλίτωνα

απ' τις ισοπεδωτικές του επιπλήξεις

Με μια επίπλαστη εύθραυστη ηρεμία τον προσπέρασα

Σ' αυτή την ηδεία βαθμιαία αποσύνθεση που έχω βολευτεί

δε ρισκάρω να μάθω τις προθέσεις του

Όμως αυτός ο αδρός του σβέρκος

Το διαπεραστικό του βλέμμα

Η σκούρα επιδερμίδα του

Το επιβλητικό του εκτόπισμα

Τι να θέλει άραγε;

Γιατί με γυροφέρνει;

Παραλύω στην σκέψη πως έχω επισύρει την οργή του

Για κοίτα ιδιότητες που έχουν οι καθρέφτες.