~Ελευθέριος Αχμέτης~

Ο Ελευθέριος Αχμέτης γεννήθηκε το 1986 στο Κιάτο. Ασχολείται με το θέατρο ως ενεργό μέλος της Σικυώνιας Σκηνής. Δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 2014 με τον τίτλο "Επτά" (εκδ. Εκάτη), με την οποία ήταν υποψήφιος για το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα (2015). Αρθρογραφεί σε εφημερίδες, διαδικτυακά περιοδικά και άλλα έντυπα. Διατηρεί το μπλογκ "Και τι άλλο είναι η τέχνη παρά λεπτομέρειες" με την διεύθυνση : http//:eletheriosaxmetis.blogspot.com Το "Επτά", ακολουθεί η ποιητική συλλογή "Ιντερμέδιο".

{https://eletheriosaxmetis.blogspot.gr/}

Το μαντίλι

Ένα λευκό μαντίλι, ιδρωμένο και βρώμικο.

Πεταμένο στα πόδια μου,

μόλις κάθισα στη θέση του τρένου. Νύσταξα?

έχω δρόμο μπροστά μου. Με πήρε ο ύπνος...

Μήνυμα, ξύπνησα.

Μια μικρή Ασιάτισσα πριγκίπισσα

έτρεχε στον διάδρομο,

πήρε ένα καθαρό υγρό μαντίλι και καθάρισε

τα πόδια,

τα χέρια και στη συνέχεια

το πρόσωπο ενός υπηκόου της.

Φεύγοντας, της έπεσε το μαντίλι στα πόδια μου.

Όταν έκλαψε η Αντιγόνη

Αντιγόνη: «Ω, τάφε μου».

Μια κυρία από το κοινό: Αυτό είναι!

Αυτή η σκηνή είναι σπουδαία!

Δεν θρηνεί απλά η Αντιγόνη...

Μια άλλη κυρία από το κοινό: Αλλά;

–Επαναστατεί και εναντιώνεται στην εξουσία!

–Εγώ νομίζω είναι υποτονική.

Ακούγεται από το θέατρο ένα παρατεταμένο

«Σσσστττ!!»

Αντιγόνη: «Η παράσταση σταματά!

Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό!

Δεν σέβεστε τίποτα;»

Εκείνη τη στιγμή ακούγεται από πολύ ψηλά στα καθίσματα

ο Νίτσε:

«Οφείλετε να τελειώσετε τη σκηνή, αγαπητή μου

Αντιγόνη».

Ο Καστοριάδης λίγο πιο πέρα δείχνει να συμφωνεί,

έχει και ένα κρυφό χαμόγελο

σαν να λέει: «Αυτό είναι η αληθινή έκφραση

του ανθρώπου.

Ο Λόγος του και η διαφωνία του στο επίκεντρο».

Η Αντιγόνη συνέχισε και καταχειροκροτήθηκε.