Ο
Γιώργος Λίλλης γεννήθηκε το 1974 στη
Γερμανία αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Στα
δώδεκα μετακόμισε με την οικογένειά
του στο Αγρίνιο. Το 1996 έφυγε για την
Γερμανία όπου μέχρι τώρα ζει. Η πρώτη
του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1999 και
έκτοτε έχει εκδώσει άλλα έξι βιβλία
ποίησης, ένα μυθιστόρημα κι ένα παραμύθι
γραμμένο για την τότε νεογέννητη κόρη
του. Έχει μεταφράσει στα Ελληνικά
ινδιάνους ποιητές και τον γερμανό ποιητή
Ντουρς Γκρίνμπαϊν. Κριτικές και δοκίμιά
του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες
εφημερίδες και περιοδικά. Ποιήματά του
έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα
Γαλλικά, τα ισπανικά και τα ιταλικά, ενώ
οι συλλογές Στο σκοτάδι μετέωρος και
Τα όρια του λαβύρινθου κυκλοφόρησαν
στα γερμανικά.
ΥΠΕΥΘΗΝΗ
ΔΗΛΩΣΗ
έχω
μια χάρτινη σημαία
για
τις πομπώδεις παρελάσεις
κι
ένα σιδερωμένο κοστούμι
για
τις ένδοξες κηδείες
ένα
ξυράφι τυλιγμένο
σε
μαντίλι λευκό
για
ώρα ανάγκης
και
μια πλαστική κούκλα
για
τα μοναχικά μου βράδια
έχω
το πτυχίο μου
κορνιζαρισμένο
στο σαλόνι
και
απλήρωτους λογαριασμούς
με
μαγνήτες στο ψυγείο
ένα
άλμπουμ με παλιές
φωτογραφίες
γυναικών
και
μια τούρτα σοκολάτα
για
τα τελευταία μου γενέθλια
έχω
την βέρα φυλαγμένη
σ’
ένα ξύλινο κουτάκι
και
ένα άπλυτο πιάτο στο νεροχύτη
μέσα
μου
ένας
μέθυσος
αντικομφορμιστής
πίθηκος
με
ξεσηκώνει
αλλά
δεν έχει σημασία
δεν
θα τολμήσω
έτσι
κι αλλιώς
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ
ΓΡΑΦΗ
Ένα
σονέτο γράψτε
για
τις άδειες παιδικές χαρές
για
τις μασέλες και τις πατερίτσες
για
εκείνον που τρώει τα νύχια του
για
λεκέδες και ραγισματιές
για
τρελάδικα και ανάποδους σταυρούς
για
ράμματα στο κεφάλι
και
ακρωτηριασμένες κλειτορίδες
για
νεκροτομεία και άδεια βλέμματα
για
αδέσποτους ανθρώπους
για
χωματερές και ορφανοτροφεία
για
παχύσαρκα κατοικίδια
και
ηλικιωμένους που ψάχνουν στους κάδους
για
πληγές που δεν επουλώνονται
για
το ροχαλητό και τα φτερνίσματα
για
το χαμηλοτάβανο ουρανό των υπογείων
για
τις αφισοκολλημένες αναγγελίες θανάτων
και
τις χαραγμένες αγάπες σε παγκάκια
για
γεμάτα ψυγεία και ξεχειλισμένες
αποχετεύσεις
και
για ρούχα που δεν θα φορεθούν ξανά
για
μυγοσκοτώστρες και περίστροφα
για
τα γερασμένα χέρια που χαιδεύουν ένα
μωρό
Ένα
σονέτο γράψτε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου