~Σοφία Κουφού~

Η Σοφία Κουφού γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα όπου και ζει. 

Απόφοιτος ναυπηγός μηχανολόγος του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και φοιτήτρια στο

μεταπτυχιακό Εικαστικής Ψυχοθεραπείας Ενηλίκων του Κέντρου Τέχνης και Ψυχοθεραπείας. 

Έχει εκδώσει την πρώτη ποιητική της συλλογή "Έβδομη μεγάλη" (2018) στην πλατφόρμα αυτοέκδοσης Lulu. Έχει δημοσιευτεί

ποίημά της στο ηλεκτρονικό περιοδικό Βακχικόν. Διατηρεί το blog

https://plintrida.wordpress.com στο οποίο γράφει.

Η ψυχή και το δοχείο

Όταν αυτό δεν αντέχει πια

εκείνη το αφήνει

σε μια στιγμή μέσα.

Όταν αυτή κάνει να φύγει

αυτό διαλύεται.

Ανισότιμη σχέση θα λεγες.

Στην πραγματικότητα

πρόκειται για έξωση λόγω κατακρήμνισης.

Red

Ο ήλιος έκαψε τις παπαρούνες.

Δεν άφησε ψίχουλο γύρης πάνω τους να καταβροχθίζουν τα κολιμπρί.

Κι όμως.

Οι πηχτές ακτίνες τα χόρτασαν.

Τα έπρηξαν.

Και ανακατεύονται τα στομάχια τους από δυσπεψία.

Περιμένουν την έλευση μιας βραδινής ώρας

μήπως πάψει την ταχυκαρδία

που η κάμινος προβάλλει στα σώματά τους.

Μήπως ρίξει την ένταση να έρθει η ισορροπία.

Μα είναι καλοκαίρι και είμαστε τέρμα πάνω στη γη.

Οι συνθήκες δεν ευνοούν κάτι τέτοιο.

Εκτός μόνο αν

τα κολιμπρί ταξιδέψουν στο νότο.

Οικογενειακή σύναξη

Συγγενείς της οργής

πείτε της

μόλις δει

το συμβάν

άδικο και χολερό

να φύγει.

Μάταιη η επέλασή της

μαζί με βαρβάρους.

Έβδομη μεγάλη

Τολμάτε!

Να αναμετριέστε με μικροπρέπειες

αμέτρως ειρημένες

απ’ αυτούς που υποβόλιμοι ζουν

στης θνητότητας την ένδεια.

Αυτούς που θρίαμβο αγοράζουν τάχα.

Κι όμως τον κουρελιάζουν

σε παλιομοδίτικες μανσέτες

και κλισέ τινάγματα πανωφοριών

στιβαγμένων στη δυσωδία του θεάματος

χάριν μιας θεαματικής ολβιότητας.

Παραφουσκωμένοι όγκοι

αδύνατον να χωρέσουν

στα μπετόν ερείσματα της αλαζονείας τους.

Μη βιάζεστε για απροσδόκητα τεντώματα στομάτων!

Αυτοστιγμεί δε συντονίζονται οι ορχήστρες.

Μηδέ ολιγωρίες να σκαρφίζεστε

προς αποφυγή αποκρουστικών αρμονικών.

Τολμάτε τα ιδανικά να οργίζετε!

Μη καταπίνετε τ’ ανόητα

παρασυρμένοι απ’ τη βαβούρα.

Κι αν με πόδια γδυτά

διαβαίνετε αλλότριες πατημασιές

καθάριοι να στε.

Προς μία ψυχαναλυτική διεθνή

Τί κουραστική μέρα

συλλογίζομαι

και κλείνω την πόρτα.

Ο ύπνος ξαγρυπνά

σε αίθουσες πολύωρων συνεδριάσεων

ως την άρση της εξάντλησης

έως το πρώιμο φως

να τρίζει τα τζάμια

προκαλώντας πεισματικά

τη διάλυση της σύναξης.

Όνειρο.

Φιλμ εποχής και νουάρ

περιτέχνως δοσμένα στα προσεχώς.

Ασυνείδητο.

Μάρτυρας υπεράσπισης

απέναντι στις κατηγορίες

περί πνευματικών δικαιωμάτων.

Στις δίκες πάντοτε μιλά φρενομανώς

για κατάλευκα σεντόνια.

Εκείνα που ίπτανται πάνω από παιδικές χαρές

πετιούνται φέιγ βολάν σε γειτονιές με θόρυβο

ρίχνονται χαλάζια και ήλιοι

σε αφελή κεφάλια ανυποψίαστων περαστικών.

Ρέουν κύματα σε κρεβάτια ζωηρά.

Εκατοντάδες πτυχώσεις σχηματίζουν

σε κρεβάτια άγρυπνα.

Τί κουραστική μέρα!

Αναφωνώ

κείμενος στο ντιβάνι

των εσωτερικών μου λαβυρίνθων

γνώστη και συνηγόρου

των μυχιότερων ενορμήσεων

και πιο δυνατών επιθυμιών μου!