~Πηνελόπη Ζαρδούκα~

Η Πηνελόπη Ζαρδούκα σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγική και Ψυχολογία στην Φιλοσοφική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με κατεύθυνση Ψυχολογίας. Έχει παρουσιαστεί στο Τριακοστό επετειακό Συμπόσιο Ποίησης ως νέα ποιήτρια, γεννημένη τη δεκαετία του 1980 (Η ποίηση, χθες και αύριο, 2010) και στην ποιητική εκδήλωση «Ποίηση και Κρίση» του Δημοτικού Κέντρου Τεχνών Λευκωσίας (2013). Φοίτησε στο ποιητικό εργαστήρι του Τάκη Σινόπουλου (2008- 2010) και συμμετείχε στην πειραματική ποιητική ομάδα συν](κίνηση. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπη μορφή στα ποιητικά περιοδικά «Τεφλόν», «Τα τετράδια του Ελπήνορα» και «Μανδραγόρας» και στο διαδίκτυο στην ψηφιακή έκδοση του περιοδικού «Θράκα» και του περιοδικού «Μανδραγόρας». Αυτή είναι η πρώτη της διαδικτυακή ποιητική συλλογή.

 

- Σας παρακάλεσα και χθες κυρία τάδε 

Βάζετε κάθε βράδυ τη μουσική στη διαπασών 

Και ξυπνάτε το παιδί που κρύβω μέσα μου 

Χαμηλώστε αυτή την ένταση 

Όπως και το βλέμμα σας όταν με κοιτάτε 

Δεν μπορώ να αντικρίζω τους ανθρώπους στα μάτια 

Ξέρετε τώρα πια

 Όταν μας ξαναεπισκεφτείς, σε παρακαλώ

Να μας φέρεις και τις φωτογραφίες σου

Σε θυμόμαστε δεν μπορώ να πω, τόσες και τόσες επισκέψεις

Μα μπορεί κάποια μέρα να αλλάξει ο δρόμος μας

Η γειτονιά να γίνει ένας λαβύρινθος

Να μπλεχτείς με την κίνηση μέσα στο αυτοκίνητό σου

Και να μας περάσεις για κάποιους άλλους

Στην είσοδο σήμερα μου κολλήσανε το «ενοικιάζεται»

Και από το «πάλι το ενοικιάζουν το δωμάτιο»

Περάσαμε σε μια νέα εποχή

Και τα ενοικιαστήρια φοριούνται πλέον στα πρόσωπα

Όπως μπορεί κανείς το βλέπει

Άλλος έκανε ανακαίνιση όλη την μπροστινή πλευρά

Η άλλη τα κουφώματα, και τώρα ανέβασε το νοίκι

Υπάρχουν και αυτοί που χρόνια έμειναν ανοίκιαστοι

Και παραμιλάνε στον ύπνο από μοναξιά

Οι επιπλωμένοι μπορεί να έχουν περισσότερες ανέσεις

Αλλά κρύβουν μυστικά

Πίσω απ’ τα έπιπλα

Οι ένοικοι κάνουν χρήση του εσωτερικού τους κόσμου

Και ξενοικιάζουν όταν το αντίτιμο ανέβει

Όπως μπορεί κανείς δεν βλέπει

 

 

Μα πώς άλλαξε βρε παιδί μου ο από πάνω

Περάσανε τα χρόνια

Κι αυτός επιμένει να κατεβάζει τα σκουπίδια

Τα μεσάνυχτα

Έχει αργό βήμα όπως πάντα

Τον τελευταίο καιρό οι σακούλες

Που κουβαλά είναι άδειες

Πώς άλλαξε αλήθεια, να μπαίνει μόνος του στον 

σκουπιδοτενεκέ

 
Και να κοιμάται